روزهای آخر تابستان 1323 است؛ دورهای پرآشوب که سرنوشتِ نافرجامْ «توکلِ» وامانده و مطرود را سرگردان و شکستخورده میکند و او را در میان جماعتی مثل خودش پرتاب میکند؛ کسانی چون خودش ناکام. توکلِ سرراهی سرپرستش را از دست میدهد و همچون آن دوران پرآشوب اسیر اعتمادها و بدبینیها، همدلیها و کینهتوزیها، دوستیها و دشمنیها میشود و برای انسانی که جز خود پشتوپناه و تکیهگاهی ندارد، همهچیز دشوارتر میشود. کتاب پیش رو، شرح این ویرانی فردی و اجتماعی است.
علیمحمّد افغانی ( متولد ۱۱ دی ۱۳۰۳ در شهر کرمانشاه) از نویسندگان نامدار ایرانی و نویسندهٔ رمان معروف «شوهر آهو خانم» است. وی سال ۱۳۰۳ در شهر کرمانشاه زاده شد و نویسنده نخستین رمان واقعی به زبان فارسی (شوهر آهو خانم) است. ٔپدر علی محمد افغانی، حسینقلی و مادرش صغری اصفهانی بودند، پدر علی محمد در بحبوحه انقلاب مشروطه از اصفهان به کرمانشاه رفت و در آنجا ماندگار شد. افغانی در رابطه با خانوادهاش میگوید: «پدرم در اصفهان با کسی که سرباز ارتش سالارالدوله بود، اختلاف پیدا کرد. او گزارش داد که پدرم به سمت او تیراندازی کرده، میخواستند پدرم را بگیرند. پدربزرگم به پدرم گفت که مدتی از اصفهان برو سمت کربلا، پدرم به همراه پسر عمویش راهی عتبات شدند و بعد برگشتند کرمانشاه. پسر عموی پدرم در آنجا ازدواج کرد و ماندگار شدند. بعد هم پدرم با مادرم که او هم اصفهانی بود ازدواج کرد و دیگر ماندند در کرمانشاه. در واقع «بافتههای رنج من» حکایت همینها هست». اما من خود را کاملاً کرمانشاهی میدانم، چو پیشرفت خود را مدیون و مرهون بزرگانی چون لاهوتی، مظلومی، رشید یاسمی و… میدانم.
دیدگاه خود را بنویسید