کتاب دائرةالمعارف بازیهای خانوادگی اثر برایان برنز : کتاب حاضر، حاوی مطالبی درباره‌ی تاریخ، قوانین، و تدابیر اصلی بسیاری از بازیهای مشهور شامل "بازیهای خانگی"، "بازیهای با قلم و کاغذ"، "بازیهای کلمه‌ای و شفاهی"، "بازیهای مهارتی"، "بازیهای تخته‌ای"، بازیهای دومینو" است که به همراه موضوعاتی شامل تعداد بازیکنان، تجهیزات بازی، میزان دشواری بازی، مدت بازی، شروع بازی، و نحوه‌ی اجرای آن فراهم آمده است. برخی از بازیها عبارت‌اند از: "چشمک"، "بازی خط نقطه"، "بیست سوالی"، "تیله بازی"، "منچ" و "ماتادور".
محصولات مرتبط
درباره کتاب دائرةالمعارف بازیهای خانوادگی
اگرچه امروزه تعداد بسیار کمی از مردم ممکن است ادعا کنند اتاقی به عنوان اتاق بازی دارند، اما عبارت «بازیهای خانگی» هنوز به همه بازیهایی اطلاق می‌گردد که درون خانه اجرا می‌شود و می‌تواند باعث سرگرمی کودکان و بزرگسالان شود. امروزه، بازیهای خانگی اغلب در میهمانی‌های کودکان اجرا می‌شود، اما در گذشته این بازیها سرگرمی‌های محبوب برای همه اعضای خانواده محسوب می‌شدند. بازیهایی که مضمون اصلی آنها دنبال گشتن و یافتن کسی یا چیزی می‌باشد بسیار پرطرفدار هستند. در برخی از این بازیها، بازیکنان در جستجوی شی‌ء پنهان‌شده‌ای هستند، در حالی که در برخی دیگر، جستجوکننده به دنبال بازیکنان دیگر است و بازی اغلب در تاریکی انجام می‌شود. شانس، بخش اصلی بازیهای چشم‌بسته و بازیهای گشتن و یافتن است و نقش مهمی نیز در بازیهای حدسی مانند سنگ، کاغذ، قیچی و بازی حقه ایفا می‌کند. بازیهای دیگر برای فریب دادن حریفان به مقداری ذکاوت و مهارت نیز نیاز دارند. صدای پای مادربزرگ جزو این دسته از بازیها است، همینطور بازیهایی که تیم‌های بازکنان برای پاس دادن اشیاء به یکدیگر در مسیرهای متفاوت و به بازیکنان مختلف، با یکدیگر مسابقه می‌دهند و برای دستیابی به موفقیت باید تعادلی میان سرعت و مهارت ایجاد نمایند. بازیهایی مانند زوو بر تمرکز کردن تکیه دارند. برای اجرای خوب بازیهای نمایشی، شما باید ذهنی خلاق و نیز کمی توانایی نقش‌آفرینی داشته باشید. در بازیهای نمایشی، سرگرمی و جذابیت تنها با تلاش بازیکنان برای نمایش حاصل نمی‌شود بلکه حدسهای عجیب و غریب بازیکنان تیم مقابل نیز در این موضوع دخیل است.
بخش هایی از متن کتاب
بازیهای خانگی
اگرچه امروزه تعداد بسیار کمی از مردم ممکن است ادعا کنند اتاقی به عنوان اتاق بازی دارند، اما عبارت « بازیهای خانگی » هنوز به همه بازیهایی اطلاق می گردد که درون خانه اجرا می شود و می تواند باعث سرگرمی کودکان و بزرگسالان شود.
امروزه، بازیهای خانگی اغلب در میهمانی های کودکان اجرا می شود، اما در گذشته این بازیها سرگرمی های محبوب برای همه اعضای خانواده محسوب می شدند.
بازیهایی که مضمون اصلی آنها دنبال گشتن و یافتن کسی یا چیزی می باشد بسیار پرطرفدار هستند. در برخی از این بازیها، بازیکنان در جستجوی شی ء پنهان شده ای هستند، در حالی که در برخی دیگر، جستجوکننده به دنبال بازیکنان دیگر است و بازی اغلب در تاریکی انجام می شود.
شانس، بخش اصلی بازیهای چشم بسته و بازیهای گشتن و یافتن است و نقش مهمی نیز در بازیهای حدسی مانند سنگ، کاغذ، قیچی و بازی حقه ایفا می کند. بازیهای دیگر برای فریب دادن حریفان به مقداری ذکاوت و مهارت نیز نیاز دارند. صدای پای مادربزرگ جزو این دسته از بازیها است، همینطور بازیهایی که تیم های بازکنان برای پاس دادن اشیاء به یکدیگر در مسیرهای متفاوت و به بازیکنان مختلف، با یکدیگر مسابقه می دهند و برای دستیابی به موفقیت باید تعادلی میان سرعت و مهارت ایجاد نمایند. بازیهایی مانند زوو بر تمرکز کردن تکیه دارند.
برای اجرای خوب بازیهای نمایشی، شما باید ذهنی خلاق و نیز کمی توانایی نقش آفرینی داشته باشید. در بازیهای نمایشی، سرگرمی و جذابیت تنها با تلاش بازیکنان برای نمایش حاصل نمی شود بلکه حدسهای عجیب و غریب بازیکنان تیم مقابل نیز در این موضوع دخیل است.
نحوه اجرای بازی
بیشترین لذت بازی و اوج خشونت هنگامی رخ می دهد که همه شرکت کنندگان در یک زمان بازی می کنند، البته ممکن است ترجیح دهید که بازیکنان یکی یکی و به نوبت بازی کنند.
هدف، خارج کردن بیشترین تعداد سیب از درون آب، بدون استفاده از دست می باشد و به این معنی است که شما تنها می توانید از سر، دهان و البته از دندانهای خود استفاده کنید. گرفتن حتی یک سیب هم در گفتن ساده تر از عمل کردن است، با این حال داشتن دهان های بزرگ و دندان های تیز مزیت محسوب می شوند. برنده بازی می تواند نخستین کسی باشد که سیبی را از تشت خارج می کند و یا کسی که بیشترین تعداد سیب را در یک زمان مشخص از آب خارج می کند، و یا اگر بازی به صورت نوبتی اجرا می شود، کسی باشد که سیب را سریعتر از دیگران از آب خارج می نماید.
بازیهای جسمی و بازیهای فکری
اغلب این طور تصور می شود که بازیهای فکری هرگز از اهمیت بازیهای جسمی برخوردار نمی باشند. رویدادهایی مانند بازیهای المپیک و جام جهانی فوتبال به گونه ای اذهان عمومی را به خود جلب کرده اند که هرگز به نظر نمی آید بازیهایی مانند شطرنج بتوانند چنین محبوبیتی کسب کنند.
اگر از نقطه نظر تاریخی به این پدیده بنگریم احتمالاً درمی یابیم که علت این امر اینست که هزاران نفر می توانند یک مسابقه ورزشی که در استادیومی بزرگ اجرا می شود را تماشا کنند، در حالی که یک بازی فکری مثل شطرنج را تنها چند نفر می توانند تماشا کنند. با این حال امروزه دیگر این امر صدق نمی کند. تلویزیون در حالی که می تواند هیجان یک رویداد مهم مانند بازیهای المپیک را به جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر منتقل کند، این امکان را نیز دارد که برای نشان دادن یک بازی در مقیاس کوچک مورد استفاده قرار گیرد.
اغلب این طور عنوان می شود که بازیهای تخته ای و یا صفحه ای به نسبت بازیهای بدنی از محبوبیت کمتری برخوردار می باشند و به همین دلیل مردم اکثرا ترجیح می دهند تا به جای شرکت در رقابتهای ذهنی، در فعالیتهایی شرکت کنند که بصورت لگد و یا ضربه زدن به توپ اجرا می شود. با این حال محبوبیت باورنکردنی بازیهای تخته ای یا صفحه ای، شواهد جالبی را ارائه می دهد که کاملاً متناقض با مسئله عنوان شده می باشد.
بسیاری از بهترین بازیکنان فوتبال، گلف و تنیس می توانند برای انجام بازیهای خود و همچنین حمایت و پشتیبانی از محصولات مختلف، دستمزد بالایی را تقاضا نمایند، اگرچه، به بازیکنان برتر بازیهای فکری نیز به خوبی پاداش داده می شود. برای مثال، بودجه ای که به رقابتهای اخیر مسابقات جهانی شطرنج اختصاص داده شد، بیش از ۵/ ۱ میلیون دلار بوده است، در حالی که بهترین بازیکنان حرفه ای شوگی در ژاپن قادر هستند در هر فصل مبلغی بیش از یک میلیون دلار به دست آورند.
دیدگاه خود را بنویسید