به جهان پیرامون‌تان خوب نگاه که کنید می‌بینید چگونه عملا هیچ‌چیزی در مسیر بهتر شدن نیست و هیچ «تغییر» واقعی ممکن نشده ولی جریان بسیار عظیمی با قدرت پول سرمایه‌داران و حاکمان حامی سرمایه‌داران، این توهم را به وجود آورده، دامن زده و باورانده، که اوضاع جهان رو به بهبود است! اما کدام بهبود و برای چه کسانی؟ قطعا اگر بهبودی هم حاصل شده برای صاحبان قدرت و ثروت است و نه جمعیت عظیم گرسنگان زمین. زمینی که پنجاه درصد از کل انسان‌های ساکن در آن به‌طور مطلق هیچ‌چیزی ندارند، هیچ در معنای تمام کلمه‌ی «هیچ»؛ بدون پول، بدون مسکن، بدون غذای مناسب و کافی و بدون هرچیزی که برای زیست انسانی ضروری‌ست و البته که دوسوم از کل مواد غذایی تولید شده در جهان برای سیر کردن تمام مردم زمین کفایت می‌کند اما توزیع نابرابر اجازه نمی‌دهد گرسنگی و فقر ریشه‌کن شود! اما چرا این آمارها و هزاران آمار دیگر به گوش کسی نمی‌رسد و مردم جهان اول و بسیاری دیگر از ساکنان زمین چیزی از آن‌ها نمی‌دانند؟
کتاب «پیمانکاران اعتراض» پژوهش درخشانی‌ست که با تحلیل‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و جامعه‌شناسانه‌‌اش، پاسخ‌های این پرسش‌ها و بسیاری از پرسش‌های دیگر را به ما می‌دهد. پیتر دوورن و جانویو لابرن، نویسندگان این کتاب از موسسه‌ها و شرکت‌های مختلف گوشه‌وکنار جهان حرف می‌زنند که نام سازمان‌های کنش‌گری را یدک می‌کشند و با هیاهوی بسیار خودشان را حامی حقوق بشر، مدافعان سلامت جهانی، مبارزان با فقر و گرسنگی و ... جا می‌زنند اما در عمل هیچ نیستند جز شرکت‌های سرمایه‌گذاری که شعارهایشان اسم رمز سود بیشتر است. درواقع پیمانکاران اعتراض تصویر دقیق، درست و جامعی‌ست از تهی شدن همه‌ی مفاهیم انسانی و اخلاقی و بشردوستانه از معنای اصیل‌شان و تبدیل شدن همه‌ی این مفاهیم به بخشی از جریان عظیم پول و قدرت در راستای ثروت بیشتر عده‌ی قلیلی و در نتیجه فقیرتر شدن عده‌ی کثیری دیگر.
دیدگاه خود را بنویسید