در شعر پارسی حضور شخصیت فرهاد کوه کن که کهن الگوی عاشق ایرانی است فراوان به چشم میخورد و به نمادی از عشق بدل گشته است شاعران گوشیده اند تا در بیان عواطف و احساسات خود برگشتی به حماسه ی فرهاد کوه کن داشته باشند. قدما در کتابهای بلاغت مساله ی بهره مند شدن شاعر را از اساطیر در باب ویژه ای با عنوان تلمیح آورده و در تعریف آن گویند: «این است که شاعر در خلال شعر خویش بر داستانی یا شعری با مثلی اشارت کند و به گونه ای رمز و نشانه ی آن را بیاورد.»هدف اصلی این کتاب که جستاری است در اسطوره تاریخ ادبیات و باورهای رایج در میان مردم گردآوری اشعار شاعران دوره های مختلف ادبی در این زمینه برای آشنایی بیشتر با تاثیر ژرف منظومه ی خسرو و شیرین بر ادبیات قبل و بعد از نظامی است.
دیدگاه خود را بنویسید