معرفی کتاب "کلیات دیوان سعدی شیرازی" , "مشرف الدین مصلح بن عبدالله شیرازی" شاعر و نویسنده ی بزرگ قرن هفتم هجری قمری است. تخلص او “سعدی” است که از نام اتابک مظفرالدین سعد پسر ابوبکر پسر سعد پسر زنگی گرفته شده است. وی احتمالاً بین سالهای ۶۰۰ تا ۶۱۵ هجری قمری زاده شده است. در جوانی به مدرسه ی نظامیه ی بغداد رفت و به تحصیل ادب و تفسیر و فقه و کلام و حکمت پرداخت. سپس به شام و مراکش و حبشه و حجاز سفر کرد و پس از بازگشت به شیراز، به تألیف شاهکارهای خود دست یازید. وی در سال ۶۵۵ سعدی‌نامه یا بوستان را به نظم درآورد و در سال بعد (۶۵۶) گلستان را تألیف کرد. علاوه بر این ها قصاید، غزلیات، قطعات، ترجیع بند، رباعیات و مقالات و قصاید عربی نیز دارد که همه را در کلیات وی جمع کرده‌اند. وی بین سالهای ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری در شیراز درگذشت و در همانجا به خاک سپرده شد.کلیات سعدی متشکل است از دیوان اشعار,گلستان و بوستان,مواعظ,غزلیات, قصاید, مراثی, قطعات, مثنویات, رباعیات, مثلثات و ...
سعدی توانسته است از عام ترین عواطف با زیبایی بسیار، ساده و روان و موجز، سخن بگوید و محتوای ضمیر پر نشاط و جمال جوی و عشق پرور خود را در مصراع ها و بیت هایی که قدرت القایی بی نظیری می یابند بیان کند تا جایی که ناقد ادب، متحیرانه می پرسد چه قانونی بر شعر سعدی حکومت می کند؟ و پاسخ روشنی نمی یابد. اگر بتوانیم کشف کنیم که نسیم ملایم با جان سودا زده ای که خود را سحرگاهان در طبیعت می جوید چه می کند، راز سخن سعدی را نیز می توانیم کشف کنیم. قانون طبیعت و نسیم بر شعر او جاری است. همچون نسیم لطیف و گذرنده و در عین حال ملموس و درک کردنی است. در شعر سعدی با کسی رو به رو نیستیم که سعی بکند اندیشه ها و عواطف خود را منظم کند و بازنماید، بلکه با خود جریان سیال ذهن رو به رو هستیم.
دیدگاه خود را بنویسید