زن بودن تقدیری است که سایهٔ سنگینش را بر سر دختران خاک گسترده است؛ دخترانی که پذیرای تقدیرند و خوشبختی را فقط در قامت آن می‌بینند. اما تقدیر بی‌رحم است و مرگی زودهنگام بر آنان روا می‌دارد. والدین دختران دو سال تمام در ماتم آن‌ها می‌گریند، اما ناگهان دخترانشان زنده از راه می‌رسند. دخترانی که دو سال گم بودند، کجا بودند و چه بر سرشان آمده بود؟ والدین داغدار به مصیبت دیگری گرفتار می‌شوند. زنده شدن دختران فاجعه‌بارتر از مرگشان است. والدین نمی‌دانند با دخترانی که از جهان مرگ بازگشته‌اند و آبستن هزار ابهامند چه کنند
دیدگاه خود را بنویسید