کتاب بازگشت استاد رقص | هنینگ مانکل | | نشر هیرمند

داستان کتاب در مناطق سرد و برفی شمال سوئد می گذرد. وقتی جسد یک افسر بازنشسته ی پلیس به نام هربرت مولین، در مزرعه اش واقع در جنگل های شمالی سوئد پدیدار می شود، پلیس، اثرات و ردپاهای عجیبی را بر روی برف پیدا می کند،انگار که شخصی، مشغول تمرین رقص تانگو بوده است. افسر پلیس جوانی به نام استفان لیندمان که به تازگی به بیماری سرطان دهان مبتلا شده است، تصمیم می گیرد تا مسئولیت پرونده ی قتل همکار سابقش را به عهده بگیرد، ولی خیلی زود خود را در مواجهه با پرونده ای مرموز، بدون هیچ شاهد و انگیزه ای آشکار برای قتل می یابد. لیندمان که از بیماری احتمالا کشنده اش در ترس و اضطراب به سر می برد، با پیشروی داستان، پی پرواتر و بی باک تر شده و موفق به کشف ارتباطات هولناکی بین قتل مولین و یک شبکه ی نئونازی زیرزمینی می شود؛ شبکه ای که گسترده تر و پرنفوذتر از هر چیزی است که لیندمان بتواند تصور کند.

هنینگ مانکل، زاده ی ۳ فوریه ی ۱۹۴۸ و درگذشته ی ۵ اکتبر ۲۰۱۵، نویسنده ی سوئدی بود. او سال ۱۹۴۸ در شهر استکهلم متولد شد و وقتی تنها یک سال داشت، پدر و مادرش از هم جدا شدند. بیشتر سال های کودکی مانکل کنار پدر و خواهرش سپری شد. ۲۰ سال داشت که شروع به نویسندگی کرد. در سال های بعد، علاوه بر نوشتن رمان های متعدد، سراغ کارگردانی تئاتر نیز رفت.مانکل سال ۲۰۱۴ در گفت وگویی اعلام کرد که به بیماری سرطان مبتلا است. همسر مانکل، دختر اینگمار برگمان است.

افتخارات و پاسداشت های کتاب بازگشت استاد رقص

•  برنده ی جایزه ی گامشو برای بهترین رمان جنایی اروپا سال 2005
•  Compelling...there’s no one better at the genre. 
•  هیجان انگیز... هیچ کس در این ژانر، بهتر از لیندمان نیست. 
•  San Francisco Chronicle
•  With expansive time frame and meticulous details. 
•  با محدوده ی زمانی وسیع و جزئیات موشکافانه . 
•  New York Times Book Review
•  Spellbinding. . . . Mankell fascinates. 
•  جادویی... مانکل مسحورکننده است. 
•  Los Angeles Times

قسمت هایی از متن کتاب

مه او را در خود بلعید. لیندمان آرام دنبال او رفت. بعد از چند متر خانه ظاهر شد. پسر میان در ورودی ناپدید شد. خانه ای سفید رنگ بود، دراز و باریک و کنار سقف شیب دار. لیندمان منتظر ماند. حیرت کرد که چرا خانه های حومه ی شهر به این شکل است و چقدر از دریا دور است. در دوباره باز شد و پسر جلو آمد. 

 در تمام این سال ها، من هیچ وقت قدم به خانه اش نگذاشته ام. حتی وقتی که همسرم زنده بود. حتی بچه ها که داشتند بزرگ می شدند. من کسی را نمی شناسم که به خانه اش رفته باشد. فکرش را بکنی، کمی عجیب است. 

 از مدتی قبل دیگر نمی توانست فکر کند. وقایع اطراف او به نظر فراواقعی می آمد، یک کابوس. کابوس وقتی شروع شد که در میان درخت ها می گشت و جسد آندرسون را یافت.