«فرار از موصل» خاطرات شفاهی محمدرضا عبدی از رزمندگان دفاع مقدس است که توسط حسین نیری، گردآوری و تدوین شده است.کتاب حاضر شامل خاطرات داستانی نقل شده محمدرضا عبدی آزاده ایرانی است که توانسته بود در همان سالهای ابتدای جنگ پس از اسارت از اردوگاه موصل فرار کرده و خود را به ایران برساند وی از اهالی روستای قمشه ماهیدشت از توابع کرمانشاه است. محتوای خاطرات کتاب درباره مطالب ذیل می باشد.
بخش هایی از متن کتاب
«فرماندۀ اردوگاه فریاد زد: «بنشینید سر جایتان.» همه نشستیم. بعد رو به کسانی که نزدیک در بودند کرد و گفت: «افراد این ستون همه بروند بیرون، جلوی در آسایشگاه بایستند.» آن عدهای که رفتند بیرون همه پیرمرد بودند. بعد هم خودش از در خارج شد و دستور داد تا سربازانش بیفتند به جان پیرمردها. آنقدر کتکشان زدند که حتی دیگر صدای نالهشان هم نمیآمد. یکیشان منوچهر گروهان بود و اهل کنگاور. او را خیلی کتک زدند و در حال مرگ به آسایشگاه آوردند. محمود رزمنده یکی دیگر از بچههایی بود که قبلاً با محمد و من در یک آسایشگاه بود. بچۀ زرنگ و باهوشی بود و ابتکارات جالبی داشت. گروهبان دو بود. محمود رزمنده را نیز برده بودند طبقۀ بالای اردوگاه و حسابی او را کتک زده بودند. محمود از ماجرای فرار خبر داشت. اما روز و ساعت آن را نمیدانست. قبلاً حرفهایمان را زده بودیم که چطور برویم و از کدام راه. قرار گذاشته بودیم در امتداد یک رودخانه حرکت کنیم تا از آنجا به مرز ایران و ترکیه برسیم. به طور تقریبی حدسی زده بودیم که سیصد و پنجاه کیلومتر راه برویم. تا سوریه هشتاد کیلومتر فاصله بود. روابط ایران و سوریه هم خوب بود. اما ما تصمیم گرفته بودیم اگر فرار کردیم از همین راه برویم. پس از اینکه عدهای از پیرمردها و محمود رزمنده کتک خوردند، بعضیشان من، جهانشاه سید محمدی، محمود اللهمرادی و کمال قیطاسی را بهعنوان دوستان محمد و مجید معرفی کرده بودند. در مورد من انگار تأکید بیشتری کرده بودند.»
دیدگاه خود را بنویسید