کتاب «مازیار» اثر «منوچهر دبیرمنش» و «لطف الله ترقی» است. در توضیحاتی درباره‌ی مازیار آمده است: «مازیار (به گفته بلاذری، ماه‌یزدیار) آخرین فرمانروای کارنوندیان، رهبر خیزش علیه چیرگی اعراب، و از جمله سلطه خلافت بنی عباس، بر ایران و همچنین یک ملی‌گرا بود. مازیار پسر کارن دوم و از خاندان کارنوندیان، در اواخر سال ۲۲۴ه. ق/۸۳۸ میلادی، یعنی شش سال و اندی پس از آغاز خلافت معتصم بر ضد عباسیان قیام کرد.» این کتاب را نشر «دبیر» منتشر کرده و در اختیار خوانندگان قرار داده است.
مازیار از فرمانروایان طبرستان در شمال ایران بود.
مازیار پسر قارن و از خاندان قارن‌وند، در اواخر سال 224/839 یعنی شش سال و اندی پس از آغاز خلافت معتصم بر ضد عباسیان قیام کرد.
از سلسله‌های حکام و شاهان طبرستان سلسله‌ای که مازیار از آن بود به دلیل آنکه نسبتشان به سوخرا می‌رسید به سوخرائیان و به سبب انتسابشان به خاندان کارن به قارن وند معروف اند، و هریک از سپهبدان این سلسله به لقب گرشاه ممتاز بوده‌است.
رشته و نسب مازیار از این قرار است: مازیار پسر قارن، قارن پسر کاوه آهنگرونداد هرمزد، ونداد هرمزد پسر فرخان و فرخان از نواده‌های سوخرا پسر انداذ پسر کارن پسر سوخرای بزرگ بود.
مازیار از دو کلمه ماز و یار تشکیل شده. در زبان مازندرانی ماز به معنی دژ و یا ذنبور است که دراین جا منظور همان دژ می‌باشد و مازیار یعنی یاور و همراه دژها. چنانچه در وی در سراسر تبرستان دژهای بسیاری برای محافظت از مرزهایش ساخت که تا آن زمان این همه دژ در یک جا بی‌نظیر بود
عالی
141 روز پیش ارسال پاسخدیدگاه خود را بنویسید