کتاب احیای علوم سیاسی | حسین بشیریه

فکر میکردم دانشجویان در هر رشته ای درسهایی میخوانند تا نیازی را برآورده کنند یا مشکلاتی را در سطح فرد یا جامعه بگشایند و در نتیجه به کاری بیایند هدف نهایی از تحصیل در رشته حقوق تربیت قاضی و وکیل ،است غایت اصلی مطالعات در رشته پزشکی ن شیک برای درمان دردهاست و هدف رشته مهندسی تولید کارشناسی برای ساخت و ساز است. بنابراین، هر علم و دانشی باید هدف و غایه داشته باشد و نیازی را برآورده کند. پرسش نگارنده این بود که پس عایت و نهایت و هدف فراگیری دانش سیاست چیست. به نظرم می رسید که چون خود سیاست با عمل و تصمیم گیری و سیاست گذاری و اداره امور عمومی سروکار دارد پس دانش سیاست هم باید تمام لوف به همان هدف باشد. شاید هدف برخی رشته ها مثل فلسفه فقط ارضاء حس کنجکاوی آدمی باشد اما به نظر نمی رسید که دانش سیاست فقط در پی ارضای چنان نیاز و حسی باشد و صرفا بخواهد توضیحاتی درباره پدیده ها فلسفه و تاریخ و بدهد. تصور این بود که دانش سیاست فیزیک و همانند پزشکی و مهندسی، صرفان و توضیح امور و پدیده ها باشد بلکه غایت و هدفش باید از جنس همان کایت و هدف خود سیاست باشد و بکوشد تا آگاهی لازم از آن غابات دوار وسایل رسیدن به آنها را بیاموزد.

حسین بشیریه (متولد ۱۳۳۲ در شهر همدان) جامعه‌شناس و پژوهشگر علوم سیاسی است. وی یکی از اندیشمندان سیاسی مهم و تأثیرگذار ایران پس از انقلاب به‌شمار می‌آید. پژوهش‌های او بیشتر در حوزه تئوریهای انقلاب، جامعه‌شناسی سیاسی، جامعه‌شناسی سیاسی ایران، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است. وی لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت. در سال ۱۹۷۹ در رشته رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه اسکس انگلستان فوق لیسانس دریافت کرد و در سال ۱۹۸۲ موفق به اخذ درجه دکترا در رشته تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول شد.