«ورق پاره های زندان» مجموعه داستانی به قلم «بزرگ علوی» است که مشتمل بر پنج داستان کوتاه است. این داستان ها با عناوین «پادنگ»، «ستاره دنباله دار»، «انتظار»، «عفو عمومی» و «رقص مرگ» پنج داستان مجموعه «ورق پاره های زندان» را تشکیل می دهند که «بزرگ علوی» آن ها را در فاصله ی سال های 1316 تا 1320 در زندان قصر به رشته تحریر درآورد. وی در مدت این چهار سال، از هر چیزی که می شد روی آن نوشت، برای به نگارش درآوردن داستان هایش استفاده می کرد و این اشیا که گاه پاکت سیگار و گاه تکه ورق هایی پاره بودند، به «ورق پاره های زندان» مشهور شدند.
سید مجتبی آقابزرگ علوی (متولد ۱۳ بهمن ۱۲۸۲ در تهران و درگذشته ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ برلین) ملقب به آقا بزرگ علوی و بزرگ علوی نویسندهٔ واقع‌گرا، سیاست‌مدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه از نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگ‌نامه‌نویسی پرداخت. او را در کنار صادق هدایت و صادق چوبک، پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند.
دیدگاه خود را بنویسید