کتاب پینگ | استوارت ایوری گلد

معرفی کتاب پینگ نوشته استوارت ایوری گلد

^{مطالعه کتاب پینگ، قورباغه‌ای در جستجوی برکه‌ای جدید به کسانی که به داستان‌های آموزشی و انگیزشی علاقه دارند و در تلاش برای ساختن زندگی بهتر برای خود هستند، پیشنهاد می‌شود.}

درباره کتاب پینگ قورباغه‌ای در جستجوی برکه‌ای تازه

استوارت اِیوری گُلد نویسنده‌ای آینده‌نگر است که آثارش در سطح جهان پرفروش است. کتاب‌هایش که مسیر زندگی را برای خوانندگان روشن می‌سازد، مورد تحسین منتقدان قرار گرفته و به بیش از ۲۰ زبان ترجمه شده است ما را تشویق می‌کند تا برای رسیدن به فردایی بهتر، نه تنها برای خودمان بلکه برای جامعه مان نیز، تلاش کنیم. مجموعه کتاب‌های پینگ او جای خود را در قلب و روان خوانندگان سراسر جهان باز کرده است. نشریه‌ی معتبر بین‌المللی پابلیشرز ویکلی درباره‌ی آثار او می‌نویسد: «این‌ها فقط کتاب نیستند، بلکه سبک زندگی هم هستند.» کتاب‌های استوارت اِیوری گُلد درباره‌ی رشد و تحول فردی و عملکرد شخصی، جهان‌بینی خواننده و تصویری را که از جایگاهش در جهان دارد تغییر می‌دهد. شخصیت‌های بزرگی مثل سِت گادین، گای کاوازاکی و چریل ریچاردسون این کتاب‌ها را تحسین کرده و بر شهرتش به عنوان سخنران و نقطه‌ی اتکایی برای چاره‌جویی و تدبیر صحّه گذاشته‌اند. گلد، فارغ از حرفه‌ی نویسندگی‌اش، متخصص توسعه‌ی محصولات است و در کارش جوایزی هم به دست آورده. او برای برند معروف پوشاک و کفش شِرپاو و واو رانکلِر کار می‌کند و تنها در قابلیتش در واکنش به بازار شهرت ندارد، بلکه شهرتش در این است که بازاری خلق می‌کند که در آن هم مردم و هم سودآوری و هم جهان همگی شکوفا می‌شوند. او در زمینه‌ی رهبری، آینده نگری و برقراری تمایز بین اهمیت گرایش‌ها و مُد، استعدادها و نیز ضرورت برندسازی به شرکت‌ها و کارآفرینان مشاوره می‌دهد و برایشان مفهوم سازی می‌کند.

بخشی از کتاب پینگ قورباغه‌ای در جستجوی برکه‌ای تازه

۱.  پرشی از روی ایمان

معنادارترین سفری که می توان کرد سفر به درون خود است.

یکی بود یکی نبود، یک جایی بود...
برکه آن روز عمقی نداشت. راستش مدتی بود که آبِ برکه پایین آمده بود. اما بیشترِ ساکنان برکه توجهی به آن نداشتند- اوضاع مثل سابق بود.
مثلاً تا زمانی که آب آن قدر کافی بود که لاک پشت به راحتی به این ور و آن ور شنا کند، لاک پشت غمی نداشت. آن ها حتی وقتی روی آب می آمدند دوست داشتند لاک خود را آفتاب بدهند، و آب هم مثل سابق بود. خرچنگ ها هم خوش بودند. آبِ کم عمق باعث شده بود به راحتی از زیر آب بالا بپرند و چیز خوشمزه ای شکار کنند، و آن ها این را دوست داشتند. ماهی ها هم شکایتی نداشتند. وقتی آب نزدیک سطح برکه بود، راحت تر می توانستند غذاهای شناور را لقمه ی چپشان کنند.
حقیقت این است که ساکنان برکه رضایت کافی از حضور در این جا داشتند، هرگز نق نمی زدند و خبری از زمزمه ی شکایتی هم نبود. بیشترِ آن ها به روزهای عادی و گذران عادی زندگی بدون چندان اخم و تخمی عادت کرده بودند.
بیشترشان، اما نه همه شان.
پینگ یک قورباغه بود، اما بالاتر از آن، قورباغه ای بود با میراثی درخشان، هر چند که هیچ خاطره ای از آن نداشت. مثلاً نمی دانست که چینی های باستان اعتقاد داشتند که قورباغه ها از ماه آمده اند، از تخمی بیرون می آیند که با باران سیمین از آسمان می بارد. آه، فقط می توانست پای پیاده به زمان خودش برگردد و روزهای اول زندگی اش را در برکه، قبل از این که دست و پا دربیاورد به یاد بیاورد، و به خاطر بیاورد که شنای شادمانِ شتابانش به ضرب دُمش چه لذتی داشت.