کتاب «طاهره ،طاهره عزیزم» مجموعه ای از «نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی» است که به صورت یک کتاب به همت انتشارات مشکی به چاپ رسیده است. «غلامحسین ساعدی» به عنوان یک نویسنده، نمایشنامه نویس و پزشک ایرانی که از جایگاه رفیعی در میان نویسندگان برخوردار است، در این نامه ها، از دل تنگی و دوری و دلباختگی برای معشوقه اش می نویسد. اما پاسخ «طاهره کوزه گرانی» در برابر این نامه های عاشقانه فقط سکوت است و بس؛ حال این که در پس این سکوت چه نهفته بود و چرا «طاهره» اینهمه سال نامه های «غلامحسین ساعدی» را در کنار بریده مطالب روزنامه‌ها درباره او یکجا نگهداری کرده است، سوالی است که پاسخش برای ابد در کنار باقی رازهای این عشق منحصر به فرد، دفن شد. اما چیزی که باقی ماند، مجموعه ای از نوشته های درخشان با احساسات گیراست که در آن عاشق، از تنهایی و مهر و علاقه اش به محبوب، سخن رانده است.
غلامحسین ساعدی (متولد ۲۴ دی‌ماه ۱۳۱۴ در شهر تبریز و درگذشته ۲ آذر ۱۳۶۴ در پاریس ) با نام مستعارِ گوهر مراد، پزشک و نویسنده سرشناس ایرانی بود. ساعدی دستی هم بر نمایشنامه نویسی داشت و با بهرام بیضایی و اکبر رادی از نمایشنامه‌نویسان زبان فارسی به‌شمار می‌رود. براساس مجموعه هشت داستان عزاداران بَیَل، فیلم گاو توسط داریوش مهرجویی ساخته شد.
او از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران به آن پیوست، ابتدا به عنوان نماینده نویسندگان به عنوان اعتراض به سانسور با نخست‌وزیر «هویدا» مذاکره و به «آقای آموزگار» نامه نوشتند که اصلاح شود ولی به نتیجه نرسیدند و سپس کانون نویسندگان را تشکیل دادند. در سال ۱۳۵۶ اولین شب شعر رسمی کشور را تشکیل دادند که سیمین دانشور و شمس آل احمد و خیلی از نویسندگان و شاعران در آن شرکت می‌کردند که «کتاب ده شب» مربوط به آن شب‌هاست. ساعدی سال ۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.
دیدگاه خود را بنویسید