«ایگو و اید (من و نهاد) » از مهمترین مهمترین آثار برجستۀ «زیگموند فروید» که این دو مفهوم را تحلیل می‌کند و کاربردهای نظریۀ مهم تئوری ساختار ذهن و کارکرد آن را در زندگی روزمره شرح می‌دهد.ین کتاب چالش‌های درونی بین ایگو یا من با اید یا نهاد را ارزیابی می‌کند و در بخشی دیگر به بررسی روابط و چالش‌های میان ایگو یا من و سوپرایگو یا فرامن پرداخته می‌شود. کتاب ایگو و اید: من و نهاد (The ego and the id) در پنج فصل نظریۀ اساسی فروید در مورد ساختار ذهن انسان را شرح می‌دهد و از این طریق تلاش می‌کند تا رفتارهای انسانی را تبیین کند و پیچیدگی‌های این رفتارها را توضیح دهد. دستاورد این پنج فصل شرح و گسترش نظریۀ قبلی او دربارۀ رفتار انسان و توصیفات منطقی‌اش با ارائۀ مصداق‌های بسیار در طی سال‌ها تحقیق و پژوهش است که مسائل پیچیده و حل نشده‌ای در رفتار آدمی همچون درونی شدن اخلاقیات و عذاب وجدان را بیان می‌کند.
زیگموند فروید (به آلمانی: Sigmund Freud) متولد ۶ مهٔ ۱۸۵۶ و درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹، نویسنده و عصب‌شناس اتریشی و بنیان‌گذار دانش روانکاوی، روشی بالینی برای ارزیابی و درمان آسیب‌های روانی، بود.
فروید متولد موراویا در امپراتوری اتریش بود. خانوادهٔ او از یهودیان گالیسیایی بودند. او در سال ۱۸۸۱ از دانشگاه وین به‌عنوان دارندهٔ مدرک دکترا در پزشکی پذیرش گرفت، و پس از به پایان رساندن دوره شایستگی خود در سال ۱۸۸۵، به عنوان مدرس در رشته آسیب‌شناسی عصبی گماشته شد و در سال ۱۹۰۲ به درجهٔ استادی رسید. فروید در وین به زندگی و کار مشغول بود و طبابت بالینی خود را در سال ۱۸۸۶ آن‌جا راه‌اندازی کرد. به‌دنبالِ پیوستن اتریش به آلمان در مارس ۱۹۳۸، فروید اتریش را ترک کرد تا از آزار و اذیت نازی‌ها در امان باشد. او در سال ۱۹۳۹ به دور از میهن خود در بریتانیا درگذشت.
دیدگاه خود را بنویسید