«در کسوت ابر» مجموعه شعری به قلم مهستی بحرینی است که از سوی نشر نیلوفر منتشر شده است. مهستی بحرینی در شعرهای خود در این مجموعه، گاه به لحاظ نویسی در سبک آزاد یعنی بدون وزن حرکت می‌کند و گاه در تحرک نوشتاری خود از وزن استفاده می‌کند. به عنوان مثال در شعر کوچه از وزنِ «فاعلاتن مفاعلن فعلن» بهره می‌برد و می‌نویسد: «صبح تا شام پشت پا خوردن/ کوچه، سگ جان، هنوز سرسخت است/ گیج، دلمرده، گنگ، بی‌شروشور/ چه کسی گفت کوچه خوشبخت است؟» یا در شعر اول کتاب خود با عنوان «خاکستری» از وزن و قافیه‌پردازی نابهنگام استفاده می‌کند: «نه ستاره‌‌ای، نه پرنده‌ای/ خط خاکستری می‌کشد افق/ سوگوار، سرد/ بی‌نوازشی دیدگانم را!/ ابرها هم از او کوچ کرده‌اند/ با چه پر کنم آسمانم را؟» او اغلب با رویکردهای شاعرانه‌ی خود نشان می‌دهد که به لحاظ شاعرانگی، خود را متعلق به سنت شاعران نیمایی می‌داند. شاعرانی که شعرهایشان را می‌توان مثلاً با شعرهای مشخصی از احمد شاملو و شعرهای فروغ فرخزاد در دو کتاب آخر خود و… متفاوت دانست
دیدگاه خود را بنویسید