«در سوگ و عشق یاران» اثری به قلم «شاهرخ مسکوب» است که نوشته‌های وی را به مانند نهر آبی تمیز و سرد است که در وسط یک قبرستان، آرام آرام جریان دارد. کسی نمی‌داند سرچشمه این نهر کجاست و وقتی ناپدید می‌شود به کجا می رود. با این وجود، تازگی و روح افزایی اش ملموس است. «در سوگ و عشق یاران» دربرگیرنده متن کامل «خواب و خاموشی» «سوگنامۀ سهراب سپهری، هوشنگ مافی، امیرحسین جهانبگلو» و دو یادنامه دربارۀ « اسلام کاظمیه و محمدجعفر محجوب» است.
شاهرخ مِسکوب (متولد ۲۰ دیِ ۱۳۰۴ و درگذشته ۲۳ فروردینِ ۱۳۸۴) پژوهشگر، شاهنامه‌پژوه، مترجم و نویسنده ایرانی بود. شاهرخ مسکوب به سالِ ۱۳۰۴ در بابل زاده شد و سپس در تهران و اصفهان ادامه تحصیل داد. پس از پایان تحصیلات دبیرستان به تهران بازگشت و در رشته حقوق دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و به روزنامه «قیام ایران» رفت و به تفسیر اخبار خارجی پرداخت که این «اولین کار نویسندگی» او بود. علاوه بر این، مِسکوب در این سال‌ها زبان فرانسه را آموخت. مسکوب به صورت پاره‌وقت با پروژه تاریخ شفاهی ایران هم همکاری‌هایی را انجام داد و مصاحبه از چندین شخصیت سیاسی اجتماعی مانند هوشنگ نهاوندی را عهده‌دار بود.
دیدگاه خود را بنویسید